Lubczyk, łac. Levisticum officinale, był wykorzystywany w celach leczniczych już średniowieczu. Jest stosowany przy wzdęciach i zaparciach, do wywoływania pocenia, w leczeniu kolek. Poza tym może pomóc w walce z żółtaczką, kamieniami nerkowymi i zapaleniem oskrzeli. Roślina była też stosowana jako lek moczopędny.
Kolendra od dawna jest stosowana jako długą środek leczniczy i poprawiający smak oraz zapach. O jej właściwościach można przeczytać w źródłach, które powstały 5 tysięcy lat p.n.e.
Nic nie działa tak pozytywnie na skórę i samopoczucie, jak odpowiednio dobrane do naszych potrzeb zioła. Ich właściwości lecznicze były powszechnie znane i wykorzystywane już w starożytności. Teraz, kiedy coraz częściej korzystamy z wiedzy naszych babć, stały się popularną bazą większości dobrych kosmetyków.
Lepiężnik różowy to niewielka roślina rosnąca w całej Europie, a także części Azji i Ameryki Północnej. Zwykle występuje w na mokrej, błotnistej ziemi, w wilgotnych lasach, czy też przylega do rzek i strumieni. Lepiężnik może pomóc przy problemach żołądka, dróg żółciowych i dwunastnicy. Poprawia trawienie, łagodzi zapalenia pęcherza moczowego i skurcze. Poza tym może osłabiać migreny.
Bukko brzozowe jest popularne w Afryce Południowej. Od wieków stosowane jest na łagodzenie dolegliwości żołądkowych, reumatyzmu i problemy z pęcherzem moczowym.
Łopian większy (łac. Arctium lappa) od wieków stosowany był w leczeniu różnych chorób, w tym zapalenia stawów czy cukrzycy.
Zapaliczka cuchnąca czyli asafetyda (Ferula assafoetida) to pochodząca z Iranu roślina o intensywnym siarkowym zapachu. Sproszkowana łodyga i korzenie (nazywane w Polsce smrodzieńcem, lub czarcim łajnem) mają smak przypominający cebulę i często stosowane są w kuchni indyjskiej oraz bliskowschodniej. Zapaliczka jest też wykorzystywana leczniczo - może być skuteczna przy problemach trawiennych, żółtaczce, a także zaburzeniach nerwicowych.
Kopytnik pospolity jest dość powszechną w Polsce rośliną, która może mieć lecznicze zastosowanie. W tradycyjnej medycynie chińskiej od dawna stosowany jest jako środek na ból, gorączkę, czy obniżenie ciśnienia. Jakkolwiek niektórzy wskazują jego skuteczność, toksyczność zioła sprawia, że obecnie ma ograniczone zastosowanie.
Rośliny wykorzystujemy na różne sposoby już od tysięcy lat. Nie tylko w celach kulinarnych, ale również w medycynie. Już w starożytności ceniono zioła ze względu na ich właściwości lecznicze. W dzisiejszych czasach, szukając naturalnej alternatywy dla sztucznie wytwarzanych substancji kosmetycznych, powracamy do wiedzy naszych babć. Zobaczcie, jak można wykorzystać zioła w domowej kosmetyczce oraz w jakich produktach można je znaleźć.
Rozmaryn (Rosmarinus officinalis) jest powszechną zimozieloną rośliną uprawiana w wielu różnych częściach świata. Od wieków wykorzystuje się go do celów medycznych. Tradycyjnie stosuje się go kolkę, stres, czy problemy z oddychaniem. Sprawdź, kiedy sięgać po to popularne zioło.
Majeranek to wieloletnie zioło stosowane na całym świecie w kulinariach i medycynie. Jest uprawiany szczególnie dla zastosowań w kuchni - stanowi składnik mieszanek ziołowych, takich jak zioła prowansalskie i Zahtar (Za`atar), ale wykazuje też dużą skuteczność leczniczą w okreslonych dolegliwościach.
Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus) zwany też kobylim szczawiem lub szczekajem wystepuje w Azji, Europie i Afryce. Tradycyjnie roślina była stosowana na niedokrwistość czy problemy z wątrobą, a także w przypadku biegunki.
Miodla indyjska (inaczej: melia indyjska, Azadirachta indica) ma długą historię zastosowania w Indiach. Ekstrakty z kory i liści rośliny były polecane na rozstrój przewodu pokarmowego, owrzodzenia skóry, infekcje i malarię. Gałązki drzewa były stosowane jako szczoteczki do zębów i żel z liści używano do zwalczania chorób przyzębia.
Przeziębienie to jedna z najczęstszych chorób. Ludzie zapadają na nią co najmniej raz lub dwa razy w roku.
Katar w czasie alergii jest wynikiem reakcji na substancje, które dla przeciętnej osoby nie są niebezpieczne, ale organizm alergika traktuje je jako szkodliwe i uruchamia mechanizmy obronne. Błona śluzowa nosa reaguje obrzękiem i znacznie zwiększa się produkcja wydzieliny, początkowo wodnistej, później, gdy upośledzeniu ulega działanie układu śluzowo – rzęskowego, katar może stać się gęsty i utrudniać oddychanie.