Damiana obejmuje gatunki Turnera diffusa i Turnera aphrodisiaca. Należy do rodziny Turneraceae i rośnie dziko głównie w subtropikalnych regionach Ameryki i Afryki. Jest szeroko stosowana w tradycyjnej medycynie jako lek na kaszel, środek moczopędny oraz afrodyzjak.
Przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny od dawna usilnie poszukuje składników, które mogłyby powstrzymać efekty starzenia się. Okazuje się, że rooibos, czyli czerwonokrzew (aspalat prosty), może być tym komponentem, który spełni wysokie oczekiwania.
Trybula ogrodowa to jednoroczna roślina pochodząca z obszaru Kaukazu mająca zastosowanie kulinarne (jako przyprawa), a także lecznicze - głównie jako środek na wspomaganie trawienia.
Orzech koli, jak sama nazwa wskazuje, to roślina związana z jednym z najpopularniejszych na napojów na świecie. Stosowany jest jednak nie tylko w przemyśle spożywczym, ale i lecznictwie - poleca się go np. na problemy trawienne, zmęczenie, czy kaca.
Przytulia należy do rodziny Rubiaceae (marzanowatych), która zawiera do 3000 gatunków - wiele z nich wykazuje właściwości lecznicze.
W tradycyjnej medycynie chińskiej traganek jest powszechnie dodawany do mieszanek ziołowych stosowanych w leczeniu wielu chorób, w tym, chorób serca, wątroby i nerek oraz raka, infekcji wirusowych i zaburzeń układu immunologicznego. Na Zachodzie zielarze zaczęli wykorzystywać roślinę w XIX wieku jako składnik różnych toników. Największą popularność zioło zyskało w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku na podstawie teorii o jego właściwościach przeciwnowotworowych, chociaż takie działanie nie zostało potwierdzone w badaniach na ludziach.
Piżmian właściwy (Abelmoschus moschatus) to aromatyczny krzew leczniczy pochodzący z Indii. Jest stosowany głównie dla złagodzenia dolegliwości żołądkowych, ale nie tylko - odznacza się różnorodnymi właściwościami prozdrowotnymi.
Alpinia, zioło z rodziny Imbirowatych, jest znana w Europie od kilku wieków, jednak jej pochodzenie odkryto w 1870 roku, gdy znaleziono i zbadano ją w pobliżu Tung-Sai, na południu Chin, a następnie na wyspie Hainan. Tradycyjne zastosowania zioła obejmowało leczenie: wzdęć, dyspepsji (niestrawności), wymiotów, nadciśnienia, wreszcie rozmaitych chorób układu pokarmowego.
Choć alkanna słynie przede wszystkim z właściwości barwiarskich, oddziałuje również prozdrowotnie.
Szałwia pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana jest przede wszystkim dla potrzeb farmacji. Ceniona była już w starożytności, kiedy to przypisywano jej zdolność przedłużania życia. Zyskała sławę panaceum i z czasem stosowano ją na wszelkie schorzenia.
Tymianek jest byliną pochodzącą z wybrzeży Morza Śródziemnego i komercyjnie uprawianą w wielu krajach europejskich, a także Maroku i Stanach Zjednoczonych. Rośnie dziko m. in. w Albanii i Bułgarii. Do celów leczniczych najczęściej wykorzystuje się tymianek hiszpański (Thymus zygis).
Melisa (Melissa officinalis) pochodzi z południowej Europy. Jest wieloletnim ziołem o zapachu zbliżonym do cytryny. Od wieków uważano roślinę za wykazującą działanie uspokajające, przeciwgorączkowe, przeciwbakteryjne, rozkurczowe, hipotensyjne (obniżające ciśnienie krwi), wspomagające pamięć. Ze wzglęu na niezwykle szerokie zasosowanie nazywana jest ziołowym panaceum. Wyniki badań laboratoryjnych sugerują, że melisa zawiera wysokie stężenie antyoksydantów.
Bakopa drobnolistna (Bacopa monnieri), w medycynie ajurwedyjskiej nazywana brahmi, jest powszechnie stosowana w Indiach, zwłaszcza dla poprawy pamięci czy łagodzeniu objawów padaczki. Bakopę tradycyjnie stosuje się też w leczeniu astmy, chrypy, i zaburzeń psychicznych.
Kopytnik był podawany w tradycyjnej medycynie chińskiej od wieków jako środek łagodzeniu bólu, substancja przeciwkaszlowa, znieczulająca, potna, moczopędna i hipotensyjna (obniżająca ciśnienie krwi).
Abuta (Abutta officinali, Cissampelos pareira) jest drzewem osiągającym do 6 metrów, rośnie w dorzeczu Amazonki i innych tropikalnych rejonach świata. W Ameryce Południowej jest stosowana przede wszystkim w leczeniu różnych dolegliwości kobiecych. W niektórych częściach świata, zioło rekomenduje się w celu obniżenia gorączki oraz zmniejszenia stanu zapalnego i bólu. W Stanach Zjednoczonych abuta jest używana głównie do złagodzenia dolegliwości układu rozrodczego, takich jak skurcze menstruacyjne.