Warsztaty artystyczne dla seniorów to część naukowo-badawczego projektu, mającego wypracować nowe formy aktywizacji starszej części społeczeństwa. Zajęcia plastyczne, teatralne, kabaretowe i rękodzieła organizowane są przez Akademickie Centrum Kształcenia Językowego i Uniwersytet Trzeciego Wieku od 2004 roku.
Działający we Wrocławiu Uniwersytet Trzeciego Wieku obchodzi w tym roku 30-lecie istnienia. Z okazji jubileuszu instytucja ta zorganizowała w dniach 19 -20 czerwca międzynarodową konferencję naukową „Człowiek starszy w społeczeństwie i kulturze europejskiej”.
W czasach szybkiego postępu technicznego, gdy znaczna część informacji rozpowszechniana jest w formie elektronicznej, a wiele instytucji (w tym banki i urzędy) oferuje usługi za pomocą sieci Internet, niejeden ze współczesnych seniorów napotyka na szereg problemów i może czuć się nieco zagubiony. Fizyczny brak dostępu do komputera oraz brak umiejętności jego obsługi i poruszania się w Internecie ograniczają możliwości korzystania z informacji udostępnianych za pośrednictwem nowoczesnych technologii. Projekt "e-Senior, czyli mędrzec XXI wieku", umożliwia trójmiejskim seniorom zarówno dostęp do narzędzi, jak i wiedzy zawartej w Internecie.
2 marca 2006 roku w Urzędzie Miasta Włocławek odbyła się uroczysta inauguracja pierwszego roku akademickiego 2005/2006 Włocławskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Indeksy otrzymało ponad 300 osób.
10 marca 2006 r. wykładem inauguracyjnym J.M. Prorektora Uniwersytetu Warszawskiego - prof. dr hab. Konstantego Adama Wojtaszczyka na temat "Polska w Unii Europejskiej" rozpoczął swoją działalność Uniwersytet Trzeciego Wieku w Grodzisku Mazowieckim.
Obecnie osoby starsze stanowią prawie 13 procent polskiego społeczeństwa, a liczy się, po upływie dekady seniorzy będą już stanowić 17 procent ogółu ludności w Polsce. Przemiany ekonomiczne, gospodarcze, postęp techniczny i ekonomiczny sprawiły, że to właśnie ta grupa polskiego społeczeństwa najmniej zyskała na tych przeobrażeniach jakie dokonywały się na świecie i w Polsce w ostatnich latach. Często osoby te musiały rezygnować z dalszej edukacji, z przyczyn ekonomicznych czy losowych. W efekcie tego pozostają niezaspokojone takie potrzeby jak: potrzeba samokształcenia, potrzeba poznawania środowiska, potrzeba poszerzania wiedzy i umiejętności, potrzeba wykonywania społecznie użytecznych działań, potrzeba bycia uznanym za część społeczeństwa, grupy, potrzeba wypełnienia wolnego czasu, potrzeba utrzymywania więzi towarzyskich, potrzeba stymulacji psychicznej i fizycznej, a także możliwość realizacji młodzieńczych marzeń, które były dotychczas nie do pogodzenia z życiem zawodowym i obowiązkami wobec rodziny.
Jedną z charakterystycznych cech społeczeństw końca XX i początku XXI wieku jest starzenie się ludności. Zwiększająca się długość życia ludzi, tym samym wzrost liczby osób w wieku starszym, zmniejszający się przyrost naturalny, szczególnie w krajach rozwiniętych, to znaczące zjawisko demograficzne naszych czasów, które będzie się nasilało i wymagało rozwiązań.