Trauma z dzieciństwa jest powszechnie notowana wśród ludzi przechodzących leczenie alkoholizmu i może być czynnikiem w rozwoju choroby, wskazują nowe badania.
Nowe amerykańskie badania, których wyniki opublikowano w magazynie „Biological Psychiatry", wykazały, że silne negatywne emocje u osób zdrowych fizycznie i psychicznie przyczyniają się do intensyfikacji procesu kurczenia się mózgu.
Sen może pomóc mózgowi radzić sobie z bolesnymi wspomnieniami. Jeśli ktoś doznał poważnej emocjonalnej traumy, prawdopodobnie będzie o tym pamiętać kładąc się do łóżka - intensywność analizy i odczuwania tego, co złe, ma miejsce w ramach przetwarzania czy przepracowania bólu.
Nowe badania sugerują, że uporanie się z traumą z przeszłości może pomóc niektórym pacjentom z zespołem jelita drażliwego (Irritable Bowel Syndrome, w skrócie IBS).
Od powodzi minęło ponad pół roku i temat ten zniknął z pierwszych stron gazet. Powodzianie jednak zostali. Z domami do rozbiórki, ze zniszczonymi miejscami pracy, z traumatycznymi wspomnieniami.
„To, jak zdrowy/a czujesz się w seniorskich latach, może być zdeterminowane przez psychologiczną traumę, której doświadczyłeś/aś w dzieciństwie lub latach wczesnej młodości. W swojej praktyce zawodowej wielokrotnie obserwowałam, jak różne rodzaje traumy - od wypadków samochodowych po fizyczne znęcanie się - oddziałują na poczucie własnej wartości i możliwość budowania zdrowych relacji z innymi. Doświadczenie traumy może mieć jednak także wpływ na zdrowie fizyczne, czyni seniorów bardziej podatnymi na choroby", mówi terapeuta i doradca Sharon O'Brien z seniorlivingabout.com.
Opieka nad osoba nieuleczalnie chorą jest jednym z najcięższych doświadczeń, z jakimi stykamy się w dorosłym życiu – tym cięższym, że zazwyczaj owym chorym jest osoba nam najbliższa: ojciec, matka, dziadkowie, czasem współmałżonek. Trwająca nawet kilka czy kilkanaście lat choroba wycieńcza nie tylko samego chorego, ale i jego opiekunów: skutkuje chorobami kręgosłupa, problemami z narażonymi na zbyt duże obciążenia stawami, czasem także dolegliwościami psychicznymi – aż do wystąpienia głębokiej depresji włącznie.
Nerwicami (lub: neurozami) określa się zespół zaburzeń psychicznych o rozmaitej symptomatyce. Zaburzenia nerwicowe stanowią zespoły dysfunkcji narządów, psychogennych zaburzeń emocjonalnych, nieprawidłowości procesów psychicznych oraz patologicznych zachowań, które pojawiają się w tym samym czasie i są ze sobą powiązane.