O narodzinach dziewiętnastowiecznych teorii spiskowych, które krążą do dzisiaj, opowiada „Cmentarz w Pradze", nowa powieść włoskiego pisarza, filozofa i profesora semiologii Umberta Eco. Premiera 2 listopada 2011 r. Nie jest to wprawdzie rzecz na miarę „Imienia róży", ale być może, jeśli nie najlepsza, jest to najważniejsza książka Eco. Gdybyśmy mogli, zalecilibyśmy ją jako lekturę uzupełniającą do nauki historii.
„Dziewczyna Płaszczka i inne nienaturalne atrakcje" Roberta Rankina to książka, którą można polecić nie tylko miłośnikom fantastyki, ale także wszystkim, którzy uwielbiają absurdalny humor, nonsensowne żarty i zabawę historią. To książka bardzo klimatyczna i urokliwa, ale także bardzo brytyjska - zwłaszcza jeśli chodzi o humor.
Życie ze świadomością, że twoi potomkowie pełnili czterysta lat wcześniej funkcję katów, z pewnością nie jest łatwe. Ale może to ułatwić drogę do świata wielkiej literatury, co udowodnił Oliver Pötzsch swoją powieścią „Córka kata".
Miało być tak dobrze, tak wesoło, na czeską modłę. Cóż, wyszło jak zawsze. Rzecz dzieje się w niewielkim miasteczku, Dąbiu. Z okazji nadchodzących wyborów oraz by umilić mieszkańcom szary żywot, lokalny polityk we współpracy z szemranym agentem artystycznym organizują maraton tańca.
Równolegle z premierą telewizyjną HBO serialu „Gra o tron" nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka ukazało się wznowienie literackiego pierwowzoru tego filmu. Książka George'a R. R. Martina o tym samym tytule to pierwszy tom monumentalnej sagi. Jednej z najlepszych w historii literatury fantastycznej. Dla miłośników gatunku - lektura obowiązkowa i podstawowa.
Światełko w tunelu. Takie zdaje się być przesłanie "Między światami" - pełnego smutku obrazu z tlącą się w tle nadzieją.
Pisanie swoich wspomnień „Jak ryba w wodzie" Mario Vargas Llosa zakończył w 1993 roku, po polsku książka ukazała się całkiem niedawno, ale jej wydawca - Znak - może mówić o szczęściu. W październiku 2010 r. peruwiański pisarz został laureatem literackiej Nagrody Nobla, więc autobiografia Vargasa Llosy jest jak znalazł.
"Reanimacja" Danuty Mikołajewskiej przedstawia odważny, kontrowersyjny obraz polskiej służby zdrowia, o którym każdy słyszał mniej lub więcej, z którym każdy w jakimś stopniu się zetknął. Autorka jest lekarką, zatem opisywany przez nią świat daleki jest od fikcji, jaką sprzedają seriale telewizyjne z pseudo lekarzami w głównej roli.
Chwilę łudziłam się, że "Polowanie na czarownice" będzie fajnym filmem. W końcu reżyser, Dominic Sena, ma u mnie pewien kredyt zaufania. Poprawka. Miał.
Bohaterowie powieści Ericha Marii Remarque miewają złudzenia, że ich los może się odmienić, ale poczucie klęski jest silniejsze. Nie inaczej jest we wznowionej przez Rebis „Nocy w Lizbonie" - ostatniej książce Remarque'a wydanej za życia autora.
O żadnej książce ostatnio nie było tak głośno, jak o „Kapuściński non-fiction" Artura Domosławskiego. Znak zrezygnował z wydania tej biografii, opublikował ją za to Świat Książki. Pierwszy nakład - 45 tysięcy egzemplarzy - rozszedł się błyskawicznie, wydawnictwo musiało zrobić dodruk.
Sukces "The Hurt Locker. W pułapce wojny" jest zrozumiały. To kino akcji bez akcji. Sensacyjny film z silnym rysem psychologicznym. Kino polityczne, które w swym wydźwięku jest w zasadzie neutralne. Pełen pakiet z pH 5,5.
Johnny Depp, Christian Bale i Michael Mann. Widząc taki zestaw na 99 procent można być pewnym dobrej, sensacyjnej rozrywki. "Wrogowie publiczni" tę rozrywkę zapewniają.
Każdy kto jeszcze zastanawiał się czy Lars von Trier jest wielkim artystą czy wielkim manipulatorem, po seansie "Antychrysta" upewni się, iż duński filmowiec jest przede wszystkim świetnym PR-owcem własnej osoby.
Zastanawiałam się, co wymyślą twórcy, realizując drugą część "Nocy w muzeum". Powielenie tych samych patentów wydawało się dość ryzykowne dla atrakcyjności dzieła, z drugiej strony inna opcja raczej nie wchodziła w rachubę. Może nie znaleziono złotego środka, ale sprawdzone pomysły całkiem udanie zostały rozwinięte i rozbudowane, dzięki czemu powstał zabawny, pouczający film.