Irit Amiel urodziła się w 1931 r. w Częstochowie w spolonizowanej rodzinie żydowskiej jako Irena Librowicz. Jej rodzice zginęli w Treblince, a ona sama ocalała na aryjskich papierach, ukrywana przez Polaków. Po wojnie, za namową Antka Cukiermana przyłączyła się do organizacji Bricha i nielegalnie wraz z grupą młodzieży przedostała się do Palestyny. Początkowo mieszkała w kibucu. Jest pisarką i tłumaczką. Pisze po polsku i po hebrajsku. Zadebiutowała w 1994 r. tomikiem wierszy hebrajskich, które w tym samym roku ukazały się także w języku polskim pt. "Egzamin z Zagłady". Po polsku opublikowała też tomiki poezji: "Nie zdążyłam" (1998) oraz "Wdychać głęboko"(2003). Największe uznanie przyniósł jej jednak zbiór opowiadań "Osmaleni" (1999), nominowany w 2000 r. do nagrody Nike. W 2008 r. ukazał się kolejny tom prozy Amiel - "Podwójny krajobraz".