Zmarnowane lata w związku

• 

  2014-08-25 07:42 autor odpowiedzi: angru46

  Głowa do góry.nie można się załamywac.szukac kontaktu ze społeczeństwem.w srodowisku gdzie sie mieszka,znaleść kogos zaufanego kto by wypersadował tej osobie niezawinione pretensje a wszystko sie dobrze ułoży.Zycze powodzenia

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 0

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2014-08-25 22:31 autor odpowiedzi: indricotherium

  Pretensji za niepopełnione grzechy naprawdę trudno było wcześniej nie zauważyć.
  Jeżeli brak więzi i szacunku,naprawić się już nic nie da.Może da się chociaż dogadać,nie wchodzić sobie w drogę i zgodnie koegzystować,skoro możliwości całkowitego rozstania ze względów mieszkaniowych czy inszych nie istnieją.

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 0

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2014-08-26 22:19 autor odpowiedzi: Balabala

  Witajcie a-gru@wp.pl i indricotherium, dziękuję za dobre słowa.

  Napisałam te kilka słów, bo po prostu poczułam ogromny smutek... za zmarnowene lata, za łzy, za to, że byłam taka głupia. Ten związek od początku nie był dobry.Młoda, nie doświadczona, myślałam- zmieni się, bedzie dobrze, tylko muszę się postarać...itd.Teraz wiem, rozumiem, że tak nie jest. Długo za długo to trwało i trwa nadal.Ale teraz już się zdystansowałam do tej mojej sytuacji. Nie zamknęłam się w domu, mam przyjaciół, znajomych, wychodzę z domu kiedy ja chcę a nie kiedy on mi pozwoli. Przestałam się tłumaczyć z tego czego nie zrobiłam. Wyjeżdzam jak tylko jest okazja na wycieczki, wczasy a nawet za granicę.Ocknęłam się o 40 lat za późno...Ale się staram żyć normalnie, dla siebie. Tylko  mam do niego ogromny żal, nigdy nie zapomnę jakie życie mi "stworzył". Groził, że zginę bez niego a teraz on potrzebuje mojej pomocy i cóż, tak zwyczajnie pomagam mu, gotuję sprzątam itp.

  Ot życie...

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 1

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2014-08-27 07:23 autor odpowiedzi: angru46

  Znam ten ból,zazdrość jest największa chorobą,ale Pani jest twarda osobowością i przezwycieży Pani wszystko,Jeszcze w jesieni życia zaswieci Pani słoneczko,Zyczę Pani tego z całego serca.

  

  Balabala skomentował/a odpowiedź 2014-08-27 20:17

  Dzięki, twarda to może zbyt wiele. Gdybym taka była to wszystko by się nie wydarzyło. Ale daję radę, muszę. Nie dam już się poniżać. Nie wiem, czemu niektórzy faceci (kobiety też) stwarzają tej drugiej osobie taki koszmar? Może to trzeba "przerobić" na tym świecie i tak niektórzy mają...A może naprawdę jeszcze zobaczę słoneczko...Pozdrawiam B

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 0

  skomentuj | odpowiedz

Publikowane w serwisie porady mają charakter edukacyjny i nie mogą być traktowane jako profesjonalne konsultacje dotyczące konkretnych przypadków. Redakcja ani wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za skutki wykorzystania zamieszczanych porad.