Pierwsi chrześcijanie nie przywiązywali wagi do dat. Tak naprawdę nie wiemy, kiedy urodził się Jezus (pisałam kiedyś o tym na forum KSC), nie wiemy również kiedy został ukrzyżowany i kiedy zmartwychwstał.
Ewangeliści są zgodni, że ten najważniejszy fakt (Zmartwychwstanie) będący podstawą chrześcijaństwa, miał miejsce w niedzielę po żydowskim święcie Paschy, a ukrzyżowanie nastąpiło w piątek, prawdopodobnie o godz. 15.
Watykan uważa, że Męka Pańska odbyła się 3 kwietnia 33 roku n.e.
Uczeni umiejscawiają Ukrzyżowanie w 14 dniu miesiąca nisan 3790 roku (wg kalendarza żydowskiego, liczonego od dnia stworzenia świata), czyli 7 kwietnia 30 roku n.e.
Wielkanoc zaczęto świętować dopiero w 160 roku. Od razu pojawiły się wątpliwości, którą datę należy uznać za odpowiednią. Spierano się czy ma to być 14 czy 15 dzień nisan i starano się by dzień ten nie przypadł w święto Paschy.
Przełom nastąpił w IV wieku. Cesarz Konstantyn Wielki. A było tak....
Władzę dobrze jest oprzeć na autorytecie religii. Najlepiej nadaje się do tego religia monoteistyczna. Chrześcijaństwo pasowało i Konstantyn Wielki to wykorzystał.
Legenda głosi, że władca w 312 roku przy Moście Mulwijskim (północne wrota Rzymu), przed bitwą z Maksencjuszem, ujrzał na niebie dwie greckie litery CHI-RHO (pierwsze litery słowa Chrystus, będące symbolem Chrześcijan). Pod nimi dostrzegł napis: En toutoi nika - W tym znaku zwyciężysz.
Bitwa okazała się dla cesarza zwycięska. Rok później Konstantyn wydał Edykt Mediolański. Koniec prześladowań chrześcijan.
W 325 roku w Nicei Konstantyn W. zwołał pierwszy sobór powszechny. Chrześcijaństwo zostało oficjalnie uznane za religię państwową. W Nicei ustalono też zasadę wyznaczania daty Wielkanocy.
Zdecydowano, że Wielkanoc ma być obchodzona w najbliższą niedzielę po pierwszej pełni Księżyca, czyli przypadającej po, lub w dniu równonocy wiosennej (21 marca). W tym przypadku nie chodziło jednak o astronomiczną pełnię Księżyca rozumianą jako fazę, w której Księżyc znajduje się dokładnie 180 stopni długości ekliptycznej względem Słońca, lecz o pełnię w znaczeniu religijnym, przypadającą w czternasty dzień od pojawienia się Księżyca w nowiu.
Wielkanoc jest więc świętem ruchomym, uzależnionym od położenia Słońca i fazy Księżyca. Najwcześniej możemy świętować ją 22 marca, najpóźniej 25 kwietnia.
Jeszcze dwa zdania...
W czasie pierwszej wiosennej pełni Słońce znajduje się w znaku Barana, symbolizującym początek, witalność oraz impuls do działania. Zmartwychwstały Chrystus przemienia się wówczas w Baranka Bożego.
Wraz z wejściem Słońca w znak Barana rozpoczyna się wiosna, następująca po martwej i bezpłodnej zimie. W wielu kulturach moment ten jest świętowany jako czas odnowienia, odrodzenia się i budzenia przyrody do życia.
Radosnych Świąt życzę.