jak pomoc sobie w stanie depresji

• 

  2017-01-01 12:11 autor odpowiedzi: norika

  Napisz coś więcej o sobie, niż to jedno zdanie...

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 1

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-01-04 09:41 autor odpowiedzi: Paula100

  Droga pani Norika

  Odpisuje na pani zapytanie. Wkrotce o sobie.

  Mam 68 lat, panna bez dzieci. W 1966 r. wrac z rodzicami i rodzenstwem wyjechalismi do Izraela 9jestesmy zydowskiego pochodzenie).

  Tutaj w nowym kraju od samegopoczatku zle sie czulam. Bedac w tak mlodym wieku nie mialam pojecia o jakichkolwiekzmianach. I tak w cierpieniu toczylo sie moje zycie.

  Studiowalam na uniwersytecie i pracowalam. Bylo bardzo trudno. Nigdy nie otrzymalam zadnej pomocy. Z reszta nie umialam o pomoc zapytac. Pracowalam ciezko w biurach a bpozniej w bibliotekach. Czesto pomimo moich wyskow jakie wkladalam do pracy, nie doceniali a wrecz przeciwnie, lekcewazyli i zwolniali.

  Mam ciezki bagaz wspomnien.

  Dzisiaj nie pracuje, czasami robie przeklady, panuje jezykami.

  Tyle na razie. Mam nadzije na odpowiedz i bede wdzieczna za wszystko. Napisze wiecej. Prosze o ustosunkowanie, jest to bardzo wazne. Pola

  

  norika skomentował/a odpowiedź 2017-01-04 12:12

  Witaj Pola, aż nie chce mi sie wierzyć, że miałaś aż tak ciężkie życie. Czy naprawdę nie było w nim nic radosnego? Nie miałaś rodziny, przyjaciół? Napisz coś o swoich kontaktach z ludźmi. Czy z nikim nie umiałaś znaleźć wspólnego języka? Ja skończę w tym roku 63 lata, też jestem samotna (rozwiedziona), nie mam dzieci. Przyznaję, samotność nieraz mocno doskwiera, choć ma i swoje plusy. Jestem na emeryturze, ale ponieważ jest ona niska, muszę dorabiać. Pozdrawiam Cię serdecznie

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Ocena odpowiedzi 0 2

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-01-05 03:03 autor odpowiedzi: Paula100

  Droga Norika

  Dziekuje za odpowiedz. Taka inteligentna osoba napewno mnie zrozumie. Mialam rodzicow i rodzenstwo. Mama byla bardzo troszczaca osoba i pomagala mi jak tylko mogla. Ojciec byl zajety praca i nie mialam z nim wspolnego jezyka.

  Oczywiscie mialam kolezanki ale z roznych powodow kolezenstwo sie rozpadalo. Ale byly i mile chwile z nimi. Ja ogolnie mowiac lubie ludzi i jestem pozytywnie nastawiona na ludzi. Ale roznie to bywa w zyciu. No coz ostatecznie zawsze mozna poznac nowych ludzi a dobre wspomnienia nam towarzysza. Ostatecznie uczymy sie radzic sobie w roznych sytuacjach. Dziekuje za informacje o sobie, co jest znakiem zaufania. Ja czasami bywam w Polsce, to bedzie mozna porozmawiac, itp. Badzmy dobrej mysli. Zakoncze i zawsze bede sie cieszyla otrzymac od ciebie, przynajmniej, kilka slow. Do uslyszenia. Pola.

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 2

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-01-06 13:30 autor odpowiedzi: norika

  Witaj Paula, może przejdzxiemy na bardziej prywatną formę rozmowy? Tu rozmawiamy na ogólnodostępnym czacie i każdy może nasze wypowiedzi przeczytać. Może mail albo jakiś komunikator? A może masz konto na Facebooku?
  Pozdrawiam serdecznie

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 1

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-01-06 17:58 autor odpowiedzi: Paula100

  Witaj

  Zgadzam sie z toba i podaje swoj email:

  Bede czekac zawsze na te kilka dobrych slow, ktore sa warte tak wiele.

  Czekam i pozdrawiam, nigdy nie zapominam

  Wyobraz sobie: kiedy mialam 11 lat mieszkalam w Moskwie i tam mialam kilku przyjaciel na podworku. Jedna nazywala sie Marina. Jej nigdy nie zapomnialam i wiele myslalam i marzylam o spokaniu. I wyobraz sobie ze niedawno udalo mi sie ja odnalezc i spotakc sie z nia w Moskwie.

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 2

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-10-03 22:57 autor odpowiedzi: Paula100

  Witam ciebie

  Dlaczego nie odpowiadasz? Pola

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 0

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2017-10-22 18:23 autor odpowiedzi: wladyslawa.mm

  Droga Polo w życiu bywa dobrze i zle trzeba sie cieszyc tym co mamy zycie szybko ucieka mysle że trzeba bardziej optymistycznie odbierać to co nas spotyka icieszyć się chwilą pozdrawiam Wladysława.

  

  Paula100 skomentował/a odpowiedź 2017-10-22 18:56

  Witaj pani Wladyslawo Oczywiscie ze tak jest w zyciu. Staram sie spotykac dobrych ludzi, ale to nie jest latwe, niestety. Nie wszystko zalezy ode mnie/

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Oceń odpowiedź 0 0

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2018-04-05 16:07 autor odpowiedzi: atos

  Wital Pola. bardzo mnie wzruszyła Twoja historia.
  Ciężko jest żyć bez osób bliskich. I coś na ten tema wiem.
  Pozdrawiam Cię sedecznie i jeżeli to jest jakieś pocieszenie
  to tylko to że nie jesteś odosobniona, ale to marne pocieszenie.
  Jeżeli pozwolisz napiszę do Ciebie na Twój prywatny e-mail.
                                                        Bogusia z Krakowa

  atos zaktualizował/a odpowiedź 2018-04-05 16:14

  P. S.
  Będę się starała pomóc, chociaż to jest bardzo trudny temat.
  Ale wszystko zależy od patrzenia na świat, w jakim kontrście
  go widzimy. jednym słowem temat trzeba przegadać.
  Czasem inny punkt widzenia uzmysławia nam wiele.
  

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Ocena odpowiedzi 1 0

  skomentuj | odpowiedz

• 

  2018-07-16 06:13 autor odpowiedzi: Elo123

  Mam 25 lat i choruję od 3 miesięcy. Żyję w ciągłym bólu, którego leki nie potrafią wyłączyć. Męka. Ciesz się z każdego dnia, z każdej najmniejszej chwili. Nie ma nic ważniejszego od zdrowia. Czas zawsze można wypełnić. Na to mamy wpływ. Żyj!

  Powiadom mnie emailem, gdy ktoś odpowie na to pytanie

  Ocena odpowiedzi 0 1

  skomentuj | odpowiedz

ZOBACZ PODOBNE PYTANIA

• Dodano 2014-01-14 18:10 przez bszer

  Chandra na emeryturze

  Jak rozpocząć dzień gdy ciało boli a w głowie nieokreślony smutek ?

  kategoria: Zdrowie psychiczne

  13 odpowiedzi

  POKAŻ

• Dodano 2014-01-23 12:42 przez anatol61

  Mam przepisany Deprexolet,jak to działa?

  Proszę o sobiste odczucia a nie cytowanie ulotki

  kategoria: Choroby, Objawy, Leczenie

  7 odpowiedzi

  POKAŻ

• Dodano 2014-09-10 16:29 przez Paula100

  Pomoc w trudnej sytuacji

  Szukam bratniej duszy, czlowieka ktory by sie zainteresowal moja sytuacja i pomogl przejsc przez trudny okres zycia. W jakim dziale mozna oglosic swoja potrzebe.

  kategoria: Zdrowie psychiczne

  3 odpowiedzi

  POKAŻ

• Dodano 2016-04-26 20:50 przez BasiaOlsztyn

  Gdzie szukać wsparcia ?

  Jestem Barbara mam 65 lat.  Mój mąż zmarł  pół roku temu i czuje się bardzo samotna w pustym domu.. Nie mam dzieci, rodziny i szukam wsparcia, gdzie mogę je znaleźć ? Czy uważacie, że ośrodki typu klub seniora są dobrym rozwiążaniem na moje problemy?

  kategoria: Kluby seniora

  POKAŻ

• Dodano 2015-12-24 11:33 przez los kwiatkos

  Czy depresja jest podstawą stwierdzenia nieważności?

  Witam. Mam pytanie odnośnie ważnośći małżeństwa koscielnego. Jesteśmy 4 lata po ślubie. Żona przed ślubem leczyla sie u psychaitry miala depresję. Na moje pytania co to za rodzaj depresji nie odpowiadała nic. Miala dni a nawet tygodnie milczenia,na moje proby pomocy reagowala płaczem ze nie potrzebu...

  kategoria: Prawo kanoniczne i wyznaniowe

  1 odpowiedź

  POKAŻ

Publikowane w serwisie porady mają charakter edukacyjny i nie mogą być traktowane jako profesjonalne konsultacje dotyczące konkretnych przypadków. Redakcja ani wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za skutki wykorzystania zamieszczanych porad.